Paradiso

Zondag bezoek ik naar haast jaarlijkse gewoonte de Beurs van de kleine uitgever in het Amsterdamse Paradiso, samen met Boris Rousseeuw die er zijn nieuwste uitgaven van zijn Carbolineum Pers (http://members.lycos.nl/Carbolineum)

presenteert en dit jaar goed verkocht. Onder andere zijn Den Kemschen Hey-Kreekel, een onbekend Antwerps liedboek uit 1665 dat hij prachtig uitgaf met wonderlijk mooie houtsneden van Isabelle Vandenabeele, verwisselt enkele keren van eigenaar, en terecht. Ik schaf me de cd Jazzloops van Hugh Hopper (ex-Soft Machine) aan - allicht ook een bibliofiele oplage. En gesigneerd! Zoals elk jaar ontdek ik verder enkele nieuwe, interessante uitgevers die mooi werk leveren: bij Pels & Kemper (http://www.pelskemper.nl/) herken ik Gerard Pels die al jaren in het boekenvak werkt en nu met beeldend kunstenaar Margriet Kemper deze uitgeverij startte die beeld en tekst kunstig verbindt. Ik koop er de fraai gebonden Weense novelle Tubutsch van Albert Ehrenstein - tijdgenoot van Frans Werfel, van wie ik zelf enkele romans in vertaling uitgaf. Of Stichting Drukwerk in de Marge, met altijd verrassende typografie. Joost Veerkamp is ook dit jaar present, met kepie en al, en amuseert zich dit jaar als postbeambte die zijn grafische pareltjes stempelt. Hilde Busschots van De Pampiere Werelt heeft opnieuw enkele bijzonder verzorgde boekbanden in de aanbieding. De onverwoestbare Simon Vinkenoog is er ook dit jaar weer bij, net als andere bekenden uit het Nederlandse boekenvak en slechts een handvol Vlamingen die net als ik op zoek zijn naar werk dat in de reguliere handel minder makkelijk te vinden is. Het voornemen groeit om ook in Vlaanderen (opnieuw) een vergelijkbare beurs te organiseren - misschien in Leuven, misschien in Gent - die een podium biedt aan bibliofiele- en kleinschalige uitgevers en private presses. Het zou een mooi en nuttig forum kunnen worden voor alle drukwerk in de marge dat de moeite van het ontdekken waard is, zoals Paradiso nu al voor de eenendertigste keer bewees.

Acqua Alta

Na enig puzzelwerk lukte het om afgelopen weekend te gaan uitwaaien in Venetië. Ah, Venezia! Dertig jaar geleden al eens gepasseerd, enkel het beroemde San Marco plein in herinnering bewaard, ditmaal danig onder de indruk geraakt van de auto- en zelfs fietsloze stad in het water. De wirwar aan straatjes, bruggen, kades, piazze en palazzi is uniek, de wijze waarop de Venzianen de straten benoemen en hun openbaar vervoer per boot hebben geregeld evenzo. Vaut le détour, mérite le voyage.

De Peggy Guggenheim collectie bezien is absoluut aan te bevelen: werk van Magritte, Parmiggiano, Klée, Picasso,... komt in het palazzo waar mevrouw Guggenheim woonde & begraven is perfect tot z'n recht. Onvergetelijk.

Qua timing kan deze citytrip tellen: na twee nachten vol regenbuien kijk ik maandagochtend vanuit het raam van de hotelkamer uit op een ondergelopen kade en straat. Voor het eerst in twintig jaar bereikt het acqua alta een hoogte van 156 cm boven het gemiddelde waterpeil. Bij gebrek aan lieslaarzen zit er voor ons niks anders op dan af te wachten tot het water begint te zakken. Dat helpt om door te lezen in ons stapeltje boeken. Tegen één uur 's middags moeten we wel vertrekken om ons vliegtuig te halen: als bij wonder lukt het ons om met enige improvisatie en hulp van vriendelijke Venezianen de Piazza Roma te bereiken met droge voeten. Daar kunnen we een taxi nemen. Onderweg laveerden we over passerelles en tussen plassen water voorbij ondergelopen winkels, restaurants en hotels. Dankzij de gloednieuwe brug bij het treinstation (amper twee maanden open) en ondanks een staking van de gondolieri en de waterbus (dit is Italië!) redden we het. Ook dit is onvergetelijk.