Zware Zendag

Amper hadden we gestemd of het ging alweer over splitsen. Hoewel, in alle eerlijkheid: het ging tijdens de verkiezingscampagne ook al alleen maar over versplintering. Ego's zo groot dat ze overlopen van zichzelf of naar een ander, of dat ze zelfs een geheel eigen partij hebben. Hebben hebben hebben. Of dat ze op elkander vitten. Splinters in elkanders botten prikken. Eensgezindheid is ver zoek - niemand in de politieke arena zint er op aan te sturen, en klaagt vervolgens mits self fulfilling prophecy de versplintering aan. De kiezer staat er bij en kijkt er beduusd naar. Kijkt noodgedwongen ook nog eens naar de splinterbom die de VRT op haar/hem afvuurde: elk uur een nieuw programma op radio of tv, en hoe lang of hoe kort dat programma ook duurde: dan nog werd elke zin die gelijk welke politicus uitsprak gesplitst en versplinterd door de journalist van dienst. Hijgerige dialogen waarin antwoorden op vragen onderbroken worden om nieuwe vragen op eerdere antwoorden los te laten - en doel te missen. Dat geen enkel politicus nu eens - al was het uit revanche - vroeg aan Siegfried Bracke wanneer hij voorzitter van VRT ambieerde te worden en wat daarvoor in ruil was aangeboden aan Rik Torfs of Lieven Verstraete. En wanneer Liesbeth Beck dan chef nieuwsdienst zou worden en komaf ging maken met de oude krokodillen om de nieuwe generatie in de vuurlinie te introduceren. Maar nee: allen antwoorden ze naar beste vermogen dat ze met inhoud en hogere belangen bezig waren, in de hoop daarmee alle voortdurend voorbarige vragen van de nieuwsdienst te hebben kunnen tackelen.

De meest relevante politieke debatten zag ik op de regionale antwerpse televisiezender ATV: de interviewer van dienst ontbeerde alle profileringsdrang en ging veeleer inhoudelijk het debat aan - waarmee hij zich alsnog profileerde, maar dan inhoudelijk, zoals het hoort. De debatters gingen er met inzet en verve tegen aan, mede omdat ze niet voortdurend in hun betoog werden onderbroken, versplinterd of gesplitst.

Geen wonder dat zowat iedereen tijdens de avondlijke verkiezingsuitzending op VRT gewaagde van rust: we gaan rustig analyseren, we gaan rustig overleggen, we gaan de fenomenen in alle rust ontleden, we zullen rustig spreken over de voortgangsmogelijkheden, enzovoort. Zo veel rust na zo veel frenetieke verkiezingskoorts moet wel een ware zware Zen-dag veroorzaken. Toch verloopt het kopstukkendebat op maandag tijdens Terzake in alle bitsigheid. Weg rust. Ook voornemens zijn kortom te splitsen en te versplinteren.