Dankzij een korte vakantie van vier dagen ontdek ik in het fraaie Musée des Beaux-Arts aan de prachtige Place Stanislas van Nancy de schilderijen en tekeningen van
Emile Friant kennen. Deze Fransman leefde van 1863 tot 1932 en schilderde landelijke taferelen in een fotografische, realistische stijl die indruk maakt. Ik moet zijn werk al eerder hebben gezien, want één van de hoofdpersonages
in Philippe Claudels film
Il y a longtemps que je t'aime staat oog in oog met
La Douleur als ze het museum in Nancy bezoekt, en is daarmee helemaal van slag. Ik kan me dat voorstellen. Alleen al de fikse grootte van het doek doet imponeren, maar ook het leed dat hier wordt uitgebeeld, nestelt zich onherroepelijk in je geheugen. Andere portretten hebben de lichtvoetigheid van wat ik ook bij
Emile Claus en het Landleven zag.
Wat mij betreft mag het MSK binnenkort een vergelijkbare overzichtstentoonstelling wijden
aan Friant.
Dankzij een korte vakantie van vier dagen ontdek ik in het fraaie Musée des Beaux-Arts aan de prachtige Place Stanislas van Nancy de schilderijen en tekeningen van Emile Friant kennen. Deze Fransman leefde van 1863 tot 1932 en schilderde landelijke taferelen in een fotografische, realistische stijl die indruk maakt. Ik moet zijn werk al eerder hebben gezien, want één van de hoofdpersonages 
in Philippe Claudels film Il y a longtemps que je t'aime staat oog in oog met La Douleur als ze het museum in Nancy bezoekt, en is daarmee helemaal van slag. Ik kan me dat voorstellen. Alleen al de fikse grootte van het doek doet imponeren, maar ook het leed dat hier wordt uitgebeeld, nestelt zich onherroepelijk in je geheugen. Andere portretten hebben de lichtvoetigheid van wat ik ook bij Emile Claus en het Landleven zag.
