Nadat mijn dochter haar account had aangemaakt, en ik het er tijdens een lunchgesprek over had met een echte addict, vond ik van mezelf dat ik het ook maar eens moest proberen. Sinds vorige donderdag ben ik op Facebook. Na tien minuten bevestigde mijn eerste vriend, inmiddels heb ik er negentig, en begin ik goed te begrijpen waarom FB zo'n hype is. Contacten leggen gaat razendsnel, wereldwijd, met zelden geziene openhartigheid en de meest uiteenlopende taktieken en strategieën. Wie niet goed oplet, is uren bezig met... ja met wat eigenlijk? Iets onduidelijks, zo veel is zeker, zoals het leven zelf ook is. Vandaar wellicht dat succes.
Ik las ergens dat FB voor de nodige neologismen zorgt: zo kun je er ook ontvrienden. Dat moet ik nog eens uitzoeken.
1 opmerking:
beste Rudy,
wat is me dat nu nog iets nieuws ,wellicht voor gepensioneerden lijk wij he groetjes thuis
Een reactie posten