Met Jaap Kruithof samenwerken vond ik een voorrecht. In het begin van de jaren negentig gaf ik drie boeken van hem uit: Omgaan met de dingen, Ingaan op de dingen, Doorgaan met de dingen. Het eerste stond wekenlang in de boekentop van Humo en Knack. Ik vroeg hem ook een tekst voor het jaarwisselingsgeschenk 1992 van uitgeverij Dedalus te schrijven, hij kwam met een mooie bespiegeling over bewaren op de proppen.Over zijn onschatbare betekenis als filosoof voor de samenleving is dezer dagen veel te lezen en te horen/zien, en zijn boeken blijven verfrissend om lezen, ook nu nog. Maar ik zal me hem ook blijven herinneren als een bijzonder aangename man in de dagelijkse omgang met de mensen om hem heen. Zijn bezoeken aan de uitgeverij waren altijd weer even inspirerend als gemoedelijk. Zo was dat ook toen hij enkele keren bij me thuis langskwam, in het weekend. De eerste keer ging hij een verhaaltje vertellen over een blauwe olifant met twee slurfen aan mijn toen driejarige oudste zoon. Waarom twee slurfen, dat vertelde hij dan bij zijn tweede bezoek. Jaap is ook (op Rita Jaenen na) de enige die in onze woning rookte. Uit macht van gewoonte stak hij bij de koffie een sigaret op, mijn eega wees hem er even vriendelijk als beslist op dat we dat liever vermeden, en of hij in de tuin verder wou gaan roken. Dat compromis wees hij radicaal af: geen dogma's aan zijn lijf. Dus lieten we hem begaan, haalden er nog een fraaie asbak bij ook. Even beklijvend herinner ik me zijn exposé voor directie en management van de Weekbladpers Groep, op bezoek in Antwerpen voor de gebruikelijke halfjaarlijkse bijeenkomst. Na de interne overleggen, had ik Jaap gevraagd om als afsluiter voor deze groep Nederlanders zijn waarnemingen over het gedrag van de moderne westerling ten beste te geven. Tijdens het ruime half uur dat hij sprak, zag ik de hele groep overstag gaan en aan zijn lippen hangen. Sommigen waren het achteraf in de nagesprekken nog hartsgrondig met hem oneens, maar dat leverde tot eenieders plezier juist scherpe en zinnige dialogen op. Zo wou hij het.
donderdag 26 februari 2009
twee slurfen
Met Jaap Kruithof samenwerken vond ik een voorrecht. In het begin van de jaren negentig gaf ik drie boeken van hem uit: Omgaan met de dingen, Ingaan op de dingen, Doorgaan met de dingen. Het eerste stond wekenlang in de boekentop van Humo en Knack. Ik vroeg hem ook een tekst voor het jaarwisselingsgeschenk 1992 van uitgeverij Dedalus te schrijven, hij kwam met een mooie bespiegeling over bewaren op de proppen.Over zijn onschatbare betekenis als filosoof voor de samenleving is dezer dagen veel te lezen en te horen/zien, en zijn boeken blijven verfrissend om lezen, ook nu nog. Maar ik zal me hem ook blijven herinneren als een bijzonder aangename man in de dagelijkse omgang met de mensen om hem heen. Zijn bezoeken aan de uitgeverij waren altijd weer even inspirerend als gemoedelijk. Zo was dat ook toen hij enkele keren bij me thuis langskwam, in het weekend. De eerste keer ging hij een verhaaltje vertellen over een blauwe olifant met twee slurfen aan mijn toen driejarige oudste zoon. Waarom twee slurfen, dat vertelde hij dan bij zijn tweede bezoek. Jaap is ook (op Rita Jaenen na) de enige die in onze woning rookte. Uit macht van gewoonte stak hij bij de koffie een sigaret op, mijn eega wees hem er even vriendelijk als beslist op dat we dat liever vermeden, en of hij in de tuin verder wou gaan roken. Dat compromis wees hij radicaal af: geen dogma's aan zijn lijf. Dus lieten we hem begaan, haalden er nog een fraaie asbak bij ook. Even beklijvend herinner ik me zijn exposé voor directie en management van de Weekbladpers Groep, op bezoek in Antwerpen voor de gebruikelijke halfjaarlijkse bijeenkomst. Na de interne overleggen, had ik Jaap gevraagd om als afsluiter voor deze groep Nederlanders zijn waarnemingen over het gedrag van de moderne westerling ten beste te geven. Tijdens het ruime half uur dat hij sprak, zag ik de hele groep overstag gaan en aan zijn lippen hangen. Sommigen waren het achteraf in de nagesprekken nog hartsgrondig met hem oneens, maar dat leverde tot eenieders plezier juist scherpe en zinnige dialogen op. Zo wou hij het.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten