Etta Scollo

Ah, De Roma. Memorabele zaal. Mijn eerste bezoek moet zowat 40 jaar geleden zijn: met mijn moeder naar een tekenfilm (Bambi?). Ze kocht een ijscornet voor me van de ventster, die tijdens de pauze met dienblad voor zich uitgespannen op pad ging. Later aldaar Bilitis gezien, en tal van grote films, behalve Ben Hur, omdat ik samen met mijn broer verbod kreeg vanwege stout geweest op woensdagmiddag. Vele jaren later, toen de huidige Roma oprees & nog eens de inmiddels tot classic uitgegroeide Ben Hur vertonen zou, ben ik alsnog met broer gaan kijken (zodat het trauma, voortdurend aangedikt tijdens familiebijeenkomsten, definitief verwerkt kon worden) - en dan blokkeerde toch wel de filmspoel op het magische moment dat hoofdrolspeler Charlton Heston uit beleefdheid een boer dient te laten.

Sindsdien alweer magische momenten meegemaakt tijdens concerten en events en optredens in die beklijvende zaal. Zoals zojuist: Etta Scollo, Siciliaanse zangeres, met twee gewiekste begeleiders op accordeon, tamboerijn, mandoline, vedel en wat niet al.


Dit optreden was mijn kerstcadeau vanwege schoonbroer Raf. Ik had niet eerder van deze muzikante gehoord. Maar wat een wijf. Tijdens de eerste helft van haar optreden kwam het me nog voor als was ze de catalogus van haar kunnen aan het exploreren in de fijne foyer van De Rome. Na de pauze zorgde ze warempel voor een bezwerende atmosfeer, met forse stem die uithaalde van hoog naar laag in vele virtuoze varianten, met beklemmende begeleiding, en met intiem(er) commentaar in rad Italiaans en aandoenlijk Engels (waarbij ze bijvoorbeeld een gedicht aldoor als 'poetry' vernoemde, en op den duur klopte die term eigenlijk ook weer wel). De zo siciliaanse liederen nu dooraderd van tembre en gevoel, van onuitgesproken woorden en ongehoorde geluiden, van legenden over treurende prinsessen, een jongen die half mens half vis is, de impact van piraterij & maffia en de komst van fransmannen naar het eiland. Dat ze afsluit met het lied dat ze als eerste zong, maakt de cirkel rond: kon ik aanvankelijk haar vertolking en interpretatie niet afdoende smaken, dan was ik uiteindelijk toch verkocht omwille van haar engagement om haar homeland in alle geuren en kleuren en tonen tot leven te brengen. In Borgerhout, begot, het Borgerhout van De Roma.

http://www.ettascollo.com/